روزنامه شرق - چهارشنبه,24 اسفند 1390 - صفحه آخر (PDF)
كتاب «رك و پوست كنده» (احوال ما زنان) نوشته آسيه جوادي (ناستين) حكايت زني است كه به خود آمده و محيط اطراف خود را مي‌كاود و به اين نتيجه مي‌رسد كه زندگي همين است كه از سر گذرانده و مي‌گذراند. تعلق‌ها، واكنش‌ها، روزمرگي‌ها، دل‌زدگي‌ها، بيهودگي‌ها، اميدها، حسادت‌هاي زنانه و در نهايت عواطف ترد و شكننده زنان زمينه‌هايي هستند كه در اين كتاب به وضوح ديده مي‌شوند.
اين كتاب، كتابي است صميمانه و نكاتي را بازگو مي‌كند كه احتمالا بسياري زنان از گفتنش واهمه دارند و متشكل است از يادداشت‌هايي كه اغلب به لبه‌هاي داستاني هم جا‌به‌جا نزديك مي‌شوند. به عنوان مثال در بخش «پز دادن ما زن‌ها» كه نوشته‌اي است بدون رودربايستي و آينه‌اي است برابر چهره اكثريت زنان در لايه‌هاي پايين از طبقه متوسط توصيفات، كاملا صريح و صميمانه هستند و يكي از بهترين صحنه‌هاي داستاني‌اش صحنه‌اي است كه زن با همسرش مي‌رود براي گذراندن يك روز خوب و هر دو بر خشكي كف رودخانه مي‌نشينند، بي‌آنكه در طول روز كلامي با هم سخن بگويند.
ميل به آزادي، دلتنگي، روحيه مادرانه نسبت به فرزند، روحيه زنانه نسبت به همسر و دوستان مختلف و سرانجام همان طور كه در خود كتاب هم آمده، ميل به رهايي در نويسنده، است كه در جاي‌جاي كتاب وجود دارد تا بلكه بتواند يك لحظه از اين علقه‌هاي زنانه‌اش فاصله بگيرد اما واقعيت زندگي به او اين اجازه را نمي‌دهد.
و بالاخره اين كتاب، كتابي است خواندني كه خواندنش به‌خصوص براي زن‌ها و البته همين‌طور مردها حتما مفيد خواهد بود. همين كه نويسنده كتاب، ناستين مجابي در آن برايمان شرح مي‌دهد كه: «يك روز بالاخره شروع كردم به نوشتن» و تعريف مي‌كند كه سرانجام متوجه شده يك روز بايد زندگي‌اش را طوري تصوير كند كه تعميم‌پذير نيز باشد، نكته مهمي است كه نبايد از آن غافل ماند. در نهايت اين كتاب گونه تازه‌اي از نوشتن است كه بايد آن را مورد توجه قرار داد.
