دكتر احمد ابومحبوب (مجله كتاب ماه ادبيات): رئالیسم یا واقع نمایی، با شاخه های گوناگونش، یکی از مهمترین و رایج ترین نگرش های ادبیات داستانی امروز ایران است. توجه به واقعیت در ادبیات داستانی ایران، از دوره مشروطه آغاز می شود. شرایط روزگار چنان ساخته بود که تمامی آثار داستانی تألیفی (نه ترجمه ای) در این دوران، واقع گرایانه باشد. اگرچه بسیاری از منتقدان و مورّخان معاصر ادبیات، آغاز رئالیسم در ایران را به جمالزاده برمی گردانند، اما حقیقت این است که باید به عقب تر برگردیم و از آثار آغاز مشروطه، که تا حدود زیادی متأثر از نگرش های آخوندزاده بود، غفلت نورزیم.
