آسن و هاسن و هاسستن، روشن کردن است، زمانی چون درختی که نماد و نشانه است و آسن‌دار نام می‌گیرد و زمانی امر کردن به روشنایی است که در دیلمستان می‌گویند «چراغ را هاسن!»، و گاهی هم فعل روشن کردن که «در حال هاسستن هستم.»
و هاسیس، فانوس ماست؛ کم‌نور اما روشن، تا شاید پیش پا را بتوان با آن دید.
شماره‌ی اول . ویژه‌نامه‌ی آغاز چهاردهمین سال فعالیت نشر آموت | آذرماه ۱۴۰۰ | گاهنامه‌ی کتاب؛ نشر، معرفی و نقد و خبر | ۸۰ صفحه
