واقعیت‌اش اینه که این‌کاره نبودیم خب. نه پدرمان تاجر بوده و نه مادرمان. این وقت سال فقط بهمون گفته بودند: «اظهارنامه مالیاتی پر کن!»
ما هم می‌رفتیم به این کافی‌نت‌ها و اون اوایل ۳ هزار تومان و این اواخر ۷۰ هزار تومان می‌گرفتند و پر می‌کردند و خودشان هم یه سقف فروش و سود و زیان می‌زدند تنگ اظهارنامه و بعد هم می‌رفتیم برگه‌ی اظهارنامه را تحویل اداره مالیاتی‌مان می‌دادیم؛ آن اوایل زیر پل کریمخان و اول ایرانشهر و بعد یه مدت سر امیر اتابک و این اواخر قائم‌مقام؛ از ماه قبل هم گفتند باید بری اداره مالیات شمال شهر. گفتیم چشم!
