وقتى از خاطرات تلخ و غم‌هايمان با ديگران حرف مى‌زنيم و از موفقيت‌هاى ناچيزى كه داشتيم مى‌گوييم، ياد مى‌گيريم كه هيچ اشكالى ندارد غمگين باشيم، احساس غربت كنيم يا عصبانى باشيم. هيچ اشكالى ندارد احساساتى داشته باشيم كه ديگران چيزى از آن درك نكنند، هر كسى سفر خودش را مى‌رود، ما هيچ قضاوتى نمى‌كنيم. درباره‌ى هيچ چيز.
