داستان هايي از شرق دور با همان ويژگي هايي که فلسفه، هنر شرق دور دارد و بي پيرايه، روان و ساده براي خواندن. اين تعريف بسيار خلاصه اي است از کتاب «خريد قلاب ماهيگيري براي پدربزرگ» اثر گائو زينگ جيان نويسنده چيني و برنده جايزه نوبل ادبي در سال 2000. نثر ساده گائو به هيچ وجه به سمت ساده نگري يا بهتر بگوييم سطحي نگري نمي رود.
اگر خواننده با عينک روانکاوي به داستان هايش نگاه کند به عمق خواهد رفت و نمادهايي بنيادين را در داستان ها کشف خواهد کرد.
نويسنده بي ادعا مي نويسد از چيزي که هر روزه با آن مواجه هستيم: «زندگي» روندي که آن قدر به او نزديکيم که فراموشش مي کنيم. در فرهنگ شرق دور و به خصوص ذن بوديسم و تائوييسم اين ستايش از زندگي به وضوح مشاهده مي شود. چه در شعر و چه در ادبيات منظوم شان ردپاي بي آلايش زندگي اولين نشانه اي خواهد بود که مخاطب مي بيند. سادگي زندگي روزمره در نزد نويسنده اي مانند گائو تبديل به اصلي زيباشناختي مي شود. شش داستان در کتاب ارايه شده که ميزبان هر داستان مکاني است عمومي مانند معبدي دورافتاده، يک پارک، خيابان، درياچه و دريا. مکان هايي که هم ميزبان انسان هاست و هم ميزبان رويداد ها. رويدادي مانند ماه عسل. آيا اين مي تواند براي خواننده جذاب باشد؟ اگر نويسنده اي اين سوال را با خود مطرح کند با مشکل بزرگي مواجه شده است. مشخص است که گائو چنين فکري نکرده زيرا فرهنگش به او ياد داده تا بر مبناي سادگي و زندگي روزمره بنويسد و خلق کند. در اين بين ترجمه روان و ساده مهسا ملک مرزبان نيز بر متن داستان ها تاثير فراواني گذاشته و به بي آلايشي متن هيچ آسيبي نرسانده است. مترجم به خوبي نکته و جوهر اصلي فلسفه گائو را درک و آن را بازتاب داده است.
* روزنامه شرق ، شماره 1681 به تاريخ 7/12/91، صفحه 10 (كتاب)
