مقاله ها

نوشته: جنین راس
ترجمه: آراز ایلخچویی

 من به کودک درون اعتقادی ندارم. به باور من، در وجود هر کدام از ما جاهای یخ زده ای هست - حباب هایی از درد که هضم نشده اند- و لازم است که این جاها را شناسایی کنیم و از آن ها استقبال کنیم، در این صورت می توانیم با چیزی تماس بر قرار کنیم که هیچ وقت زخمی نشده، صدمه ندیده و هرگز گرسنه نبوده است.

رابطه ما با غذا، یک عالم صغیر، یک نمونه کامل و بی نقص از ارتباطات ما با خود زندگی ست. این که چطور غذا می خوریم، کی می خوریم و چه چیزی می خوریم می تواند خیلی چیزها را برایمان آشکار کند. مثل این است که راه می رویم و درونی ترین باورهایمان را که در خود حبس کرده ایم، با خود در میان می گذاریم، این باورها می توانند هر چیزی باشند: عشق، ترس، دگرگونی ...