بلقیس سلیمانی: نویسنده‌ای که بر تباهی حاکمان و رنج مردمانش شهادت داد.
همیشه گفته‌ام و حالا هم میگویم بزرگترین نویسنده اجتماعی نگار ما #احمد_محمود است. او تاریخ ایران معاصر را به شکلی هنرمندانه ،به شیوه ای هوگو وار ، تولستوی وار و بالزاک وار تبدیل به رمان کرد . او ندیده ها را دید. حاشیه ها را به مرکز متنهایش آورد و حذف شده هارا را احیا و از فراموشی نجات داد. تمامی رمان های او گواهی بر فراز های تاریخ معاصر ایران هستند.
-همسایه ها ، نهضت ملی شدن صنعت نفت.
-داستان یک شهر، سرخوردگی بعد از کودتای بیست و هشت مرداد.
-مدار صفر درجه، انقلاب پنجاه و هفت.
-زمین سوخته، جنگ هشت ساله.
-درخت انجیر معابد، تجربه حکومت دینی.
محمود آدم‌هایی به ادبیات داستانی ما اضافه کرد که احتمالا تا سالهای سال زنده هستند.مگر میتوان خالد، بلور خانم، مش نوذر ، بی بی سلطنت، خاور ، عمه تاجی، فرامرز ، ننه باران و محمد مکانیک را با انگشتی که به سوی ما نشانه رفته به این زودی‌ها فراموش کرد.
نثر محمود نثری پر تحرک و متناسب با وقوع رویدادهای پر شتاب فرازهای تاریخ ایران معاصر در رمانهای او هست.
محمود نویسنده ای مردمی بود و انسان معاصر ایرانی را در بستر تاریخی که گاه مثل تانک از رویش گذشت ، روایت کرده است.به این جهت اورا میتوان نویسنده‌ای دانست که بر تباهی حاکمان و رنج مردمانش شهادت داد.
