صفحه‌ی اینستاگرام نشر آموت در هفته‌ی گذشته، یازده پست متفاوت داشت. یکی از رفقای کتابخوان برایم نوشت «واقعا سال اول دو تا کتاب فقط منتشر کردید؟»
ماندم چی جواب‌اش را بدهم. دوباره نوشت «واقعا سال دوم کار انتشارات، فقط سه تا کتاب منتشر کردی؟»
دیدم این روال پیش برود، خواهد نوشت «سال سوم هم که فقط سه تا کتاب منتشر کردی؟»
و من باید طنازی کنم در جواب نوشته بعدی‌اش که «الهی شکر سال چهارم انتشارات، معلومه موفق‌تر بودی و هفت تا کتاب منتشر کردی!» و بگویم «سال پنجم البته پنج کتاب لابد!»
دیدم روال خوبی نیست و خدا را خوش نمی‌آید سر به سرش بگذارم. برایش نوشتم: «دوست خوبم! ممنونم توجه کردی به پست‌های متفاوت صفحه‌ی نشر آموت اما یک چیزی را حواس‌ات نبوده.»
که لابد می‌گوید «نه اتفاقا، از مخاطبان جدی شما هستم.»
و برایش بنویسم «عزیزجان! نوشته این‌ها پرمخاطب‌ترین‌های هر سال نشر آموت بودند.»
می‌پرسد «یعنی چی پرمخاطب‌ترین‌ها؟»
