الان بیشتر از هرچی عذاب‌وجدان دارم چرا اسم شما را نبردم در لایو امروز. لایو تمام شد و ساینا شروع کرد چند تا ازم عکس گرفت و صدایم کردند که کیک بخورم که پست زهرا را دیدم و بعد یادم افتاد اسم زهرا را نگفتم که همین الان که شما مشغول خواندن این یادداشت هستید، توی سایت مشغول پیدا کردن کتاب‌هایی است که اسم و جلدشان با هم نمی‌خواند. یا فاطمه که همیشه بی‌دریغ همراهی کرده یا نیایش که از آغاز بوده و حالا خوشحالم دانشجو شده یا فروغ یا خود شما که همیشه بودید.
این از معایب برنامه‌ی زنده است که آدم فی‌البداهه حرف می‌زند و یادش می‌رود چه گفته و چه نگفته که من آدم نوشتن هستم تا آدم گفتن.
