اکنون که به موقعیت فعلی‌مان نگاه می‌کنم، یک سال پس از مستقر شدن در اینجا، می‌بینم بچه‌هایم شکوفه زده‌اند. دارند رشد می‌کنند.
فرار کردن دوباره ریشه‌هایشان را قطع می‌کند و دیر یا زود همه‌ی ویژگی‌های خوبی که در وجودشان است، از رشد باز می‌ماند و آلوده می‌شود.
دیگر دوست ندارم فرار کنم. شاید به خاطر این خانه است که با وجود تلاش‌هایم به یک خانه‌ی واقعی تبدیل شده. شاید به خاطر دریاچه است یا آرامشی که در اینجا دارم.
