«لیان موریارتی» در دروغ‌های کوچک بزرگ و رمان پیشینش راز شوهر، به روایت اتفاقاتی می پردازد که در ظاهر به نظر می رسد مجموعه ای از تجربیات ساده و روزمره همسران و مادران در استرالیا، سرزمین مادری خودش باشند. اگر چند اصطلاح خاص استرالیایی را که در رمان مطرح می شود نادیده بگیریم، زنان این رمان که در شبه جزیره پیریوی نزدیک سیدنی زندگی می کنند، می توانند نمادی از هر زنی در هرجای دنیا باشند.
مشکلات خانوادگی که موریارتی آشکار می کند، کاملا آشنا هستند. حتی اگر سرمان را با ناباوری تکان دهیم و به این نتیجه برسیم که اتفاقات وحشتناکی که در داستان در حال وقوع است (اتفاقاتی مثل خشونت خانگی و زورگویی) هیچ گاه برای ما رخ نخواهند داد.
موریارتی قضیه زورگویی را به ستون محوری داستان تبدیل کرده و بر روی رفتارهای عصیان گرانه والدین تمرکز می کند. به نظر می رسد گاهی اوقات دختربچه های بدجنس دوران مدرسه، در دوران بزرگسالی هم مامان های بدجنسی می شوند.
در مدرسه پیریوی گروهی از مادران هم به نام «باب های مو طلایی» حضور دارند، آن ها به خاطر مدل مویشان این لقب را گرفته اند. همچون پیروان یک عقیده و مکتب، این باب ها به دنبال کنترل همه چیز هستند و به این باور رسیده اند که می دانند هرکسی به چه چیزی نیاز دارد. مخالفت با این گروه باعث دردسرهای زیادی خواهد شد. موریارتی به طور غیرمستقیم بر روی آرزوهای این گروه تمرکز می کند، این که چطور به بچه های خود به چشم پاداش و جایزه نگاه می کنند.
اگر که با کودکان سروکار داشته باشید می دانید که وقتی پسر یا دختر خود را به مدرسه می فرستید، انگار دوباره خودتان دارید به مدرسه می روید. این مساله در مورد والدین پیریوی هم صدق می کند. مخصوصا با توجه به این که آن ها کنار هم و زیر سایه نیروی تخریب گری چون حیله و فریب زندگی می کنند. در آن شب مرگبار جشن، آن ها نمی توانند هویت واقعی خود را زیر صورت های الویس و آدری پنهان کنند.
دروغ‌های کوچک بزرگ زنگ خطری است در مورد دروغ‌های کوچک بزرگی که ما برای بقای خود به یک دیگر می گوییم. رمان، به شکلی قدرتمند مساله خشونت های خانگی را مطرح می کند. گاهی اوقات هم ما را وادار به تمسخر والدینی می کند که گاهی همچون بچه ها رفتار می کنند.
زورگویی، عنصر مهمی که در رمان مطرح می شود هم یک مساله قابل توجه است. دروغ‌های کوچک بزرگ به ما یادآوری می کند که برای متوقف کردن زورگویی، باید والدینی شجاع و هوشیار و فرزندانی شجاع داشته باشیم.
ایمی آینهورن
منبع: The Washington Post
