همهی انسانها اشتباه میکنند. چیزی که شخصیت ما را میسازد، اشتباهات ما نیست، بلکه نحوهی برخوردمان با آن اشتباهات و درس گرفتن از آنها، به جای توجیهتراشی است.
همهی انسانها اشتباه میکنند. چیزی که شخصیت ما را میسازد، اشتباهات ما نیست، بلکه نحوهی برخوردمان با آن اشتباهات و درس گرفتن از آنها، به جای توجیهتراشی است.
«بعضی وقتها مدت زمانی که کسی را میشناسی چندان تعیینکننده نیست، بلکه آنچه به طور مشترک پشت سر گذراندهاید، اهمیت دارد.»
میخواهم شاد باشم و بخندم. میخواهم وانمود کنم زندگی سعی نکرد مرا در هم بشکند. میخواهم وانمود کنم باز هم شکستناپذیرم.
بچهها به طرزی غیرعادی انعطافپذیرند. میتوانند بیاعتنایی را تاب بیاورند؛ از سوءاستفادهها جان بدر ببرند؛ و در مواردی که بزرگسالان مثل دیوارهای کهنه فرو میریزند، تحمل کنند و حتی پیشرفت کنند.
تو از بیرون نمیتونی خودت رو ببینی، برای همین هیچ تصوری نداری که چهقدر بینظیری.
وقتی آدم حس میکند چیز خوبی دارد اتفاق میافتد، وقتی امیدی در دل دارد یا احتمال چیزهای خوب را میدهد، لحظات دلانگیز میشوند.
آدم هر قدر هم که سرش شلوغ باشد، نیاز دارد هر چند وقت یک بار، زمانی را به استراحت اختصاص دهد.
حالا باید رها کنم. بگذارم بروی. عشق بیشتر وقتها پاسخی برای ماندن است. بندرت علتی است برای رفتن. نامهای کوتاه برایت مینویسم و رفتنت را تماشا میکنم.