روزنامه ایران: نام ماه ارديبهشت در تهران با كتاب و نمايشگاه كتاب گره خورده است. تب كتاب در اين ماه بسيار بالااست و همه به نوعي خريدهاي كتابي خود را به اين ماه منتقل مي كنند. اما چند سالي است كه علاوه بر كتاب، ارديبهشت ميزبان يك خبر ديگر هم هست. خبري مبني بر احداث محل دائمي براي نمايشگاه كتاب.
هر چند دوبار كلنگ اين محل در پرند و باغ آفتاب به زمين خورد اما هر بار به دليلي بازماند و راهي از پيش نبرد. در آخرين دوره نمايشگاه كتاب بود كه محمدرضا رحيمي معاون اول رئيس جمهور در روز اختتاميه نمايشگاه وعده كلنگ زني محل دائمي نمايشگاه را تا اول خرداد داد. هر چند اين اولين بار نبود كه با اين جديت قول ساخت محل دائمي نمايشگاه داده مي شد اما به نظر جدي تر از دفعات قبل مي آمد. ولي خيلي زود معلوم شد اين وعده هم مانند قول هاي ديگري كه براي اهالي فرهنگ و كتاب ناآشنا نيست، بوده.
اين روز ها كه بازار كتاب تقريباً در كمترين رونق خود به سر مي برد و دانشجويان و دانش آموزان بيشتر در حال گذراندن امتحانات پايان ترم هستند و خبر كتاب بي رونق شده، كمتر كسي ياد وعده ها براي ساخت محل دائمي نمايشگاه مي افتد. در اين خصوص ناشران نظرات جالبي درباره احداث محل دائمي نمايشگاه كتاب دارند.
يوسف عليخاني مدير انتشارات آموت و از فعالان انتشاراتي در اين خصوص روي حسن نيت مسئولان شك ندارد اما به مي گويد: بله، مسئولان دغدغه بردن كتاب به زندگي مردم را دارند اما براي نمايشگاه هاي كتاب در شهرستان ها چقدر تبليغ مي شود؟ گويي فقط يك كاري بايد انجام شود و اين كه ماهي يك يا دو نمايشگاه در شهرستان برگزار شود كه نگويند مسئولان فقط به تهران مي رسند.
مدير نشر آموت ادامه مي دهد: طي 10 روز برگزاري نمايشگاه كتاب فروش هر انتشاراتي برابري مي كند با فروش ساليانه كتاب يك ناشر. بنابراين اين نوع فروش معنا هاي بسياري دارد. يعني بايد بيش از پيش درباره اين موضوع دقت و برنامه ريزي شود. اين كه هر سال قبل از نمايشگاه بحث محل دائمي آن را مطرح كنيم و بعد هم فراموش شود قطعاً به سود جامعه كتابخوان و كتابفروش نخواهد بود.
عليخاني محل دائمي نمايشگاه كتاب را به باغ كتاب تشبيه مي كند و مي گويد: باغ كتاب وقتي تاسيس شود آن وقت باغچه اي كه امروز در ميدان انقلاب داريم هم رونق خواهد يافت. ما چه بخواهيم و چه نخواهيم كتابفروشي هاي راسته انقلاب در حال كمك به بخش كتاب ما هستند اما اين باغچه بدون شك به يك باغ نياز دارد. او مي گويد: براي اين كه كتاب را دم دست مردم قرار دهيم بايد محل دائمي داشته باشيم بعد به فراخور توانايي و توجه مردم روي آن برنامه ريزي كنيم. مثلاً نمايشگاه كتاب را فصلي برگزار كنيم. قطعاً با توجهي كه مسئولان دارند اين امر محقق خواهد شد و مورد توجه مردم هم قرار مي گيرد.
با توجه به صحبت هاي عليخاني که نظر بسياري از ناشران را تشکيل مي دهد بايد گفت: اگر حضور كتاب در جامعه مهم است و اگر ما هميشه از پائين بودن سرانه مطالعه گله منديم و بابت آن تاسف مي خوريم، اگر نمايشگاه كتاب فرانكفورت كه از مهمترين نمايشگاه هاي كتاب در دنيا است را با نمايشگاه كتاب تهران مقايسه مي كنيم و مي گوييم نمايشگاه ما به لحاظ بازديد از آنها جلوتر است و هزاران اگر ديگر واقعاً چرا اقدامي عاجل براي تاسيس محلي دائمي براي نمايشگاه كتاب تهران نمي كنيم؟ واقعاً چه كلنگي براي تاسيس نمايشگاه كتاب لازم است؟ كلنگي كه لنگ نباشد!
