وقت‌اش شده و باید دنبال دختر غارخواه بروی.
وقت‌اش شده که دختر از تو گلابی خواسته و حتم داری بر سر درختی که نیست، گلابی مانده.
چشم که هم می‌آوری، کلمه‌ها راه می‌شوند و تو ناپیدا. شب از روز ندانی و پنجره‌ای نداری به دنیایی که هست، فقط کلمه می‌بینی که هر کدام‌اش آدمی می‌شوند زنده‌تر از وقتی بودند.
روز اول زمستان‌تان پر از آفتاب
ما البته که همچنان در ۲۸ آذر مانده‌ایم
روز تولد #نشر_اموت و #کتابفروشی_اموت
کلیپ کوتاهی ببینید از آن روز
ساخته‌ی #حسام_حاجی_پور هنرمند و قصه‌پرداز
دیشب یکی پیام گذاشته بود «چقدر همه‌تون قشنگید.»
دوباره برگشتم و عکس‌های حسام‌جان را دقیق نگاه کردم و دیدم چقدر درست گفته.
و این قشنگی که به صورت نیست. به سیرت است که در لبخندهای‌تان سرریز شده بود.
و آدمی وقتی حالش خوب باشد (یا بشود) همین می‌شود؛ سیرتش بر صورتش می‌نشیند به خنده و شادی.
نقد و گفتگو درباره‌ی رمان «مثل آب برای گل»، با حضور مریم مفتاحی، در کتابفروشی آموت
بیست‌وششم بهمن‌ماه ۱۴۰۲
عکاس: نازنین فروغی
در آخرین روزهای پاییزی، در انبوه برگ‌های زرد و بی‌تلاطم، نور بر کلمه‌ای تاباندید تا جان گرفت، و ماند و ماند و ماند، و شانزده‌ساله شد.
اولین نشانه‌ی حضور گرفتن عکسی از پری ساکت بود
که آمد
که ماند
که در خاطرمان همیشگی شد
سه‌شنبه بیست‌وهشتم آذر ۱۴۰۲ از ساعت چهار بعدازظهر تا پایان ساعت کاری در کتابفروشی آموت چشم‌به‌راه شماییم.
ما در این روز شمعی فوت نمی‌کنیم، بلکه با حضور و همراهی شما بر راه برابرمان نور می‌تابانیم!
